درمان سرگیجه
درمان سرگیجه
درمان سرگیجه :: سرگیجه یک علامت است، نه یک بیماری. این احساسی است که شما یا محیط اطرافتان در حال حرکت یا چرخش هستید. این احساس ممکن است به سختی قابل توجه باشد، یا ممکن است آنقدر شدید باشد که حفظ تعادل و انجام کارهای روزمره برای شما مشکل باشد. حملات سرگیجه می تواند به طور ناگهانی ایجاد شود و برای چند ثانیه طول بکشد یا ممکن است بسیار طولانی تر باشد.دو نوع اصلی سرگیجه عبارتند از:
سرگیجه محیطی:
سرگیجه محیطی ناشی از مشکلی در نواحی گوش داخلی یا عصب دهلیزی است که گوش داخلی و مغز را به هم متصل می کند. این شایع ترین نوع سرگیجه است.سرگیجه مرکزی:
سرگیجه مرکزی زمانی اتفاق می‌افتد که نقصی در مغز، به‌ویژه در ناحیه‌ای از مغز به نام مخچه وجود داشته باشد. اگر سرگیجه شدید دارید، علائم شما ممکن است ثابت باشد و چند روز طول بکشد و زندگی عادی را بسیار دشوار کند. علائم سرگیجه از فردی به فرد دیگر متفاوت است. علائم شما ممکن است خفیف یا شدید باشد، بسته به اینکه چه چیزی باعث این مشکل شده است.برخی از علائم و نشانه های رایج سرگیجه محیطی عبارتند از:
سرگیجه احساس می کنید در حال حرکت یا چرخیدن هستید مشکلات تمرکز چشم کم شنوایی در یک گوش مشکلات تعادل صدای زنگ در گوش تعریق حالت تهوع یا استفراغسرگیجه مرکزی ممکن است علائم و نشانه هایی مانند زیر داشته باشد:
دوبینی مشکل در بلع فلج صورت مشکلات حرکتی چشم لکنت زبان اندام ضعیف
بسیاری از مردم سرگیجه را اینگونه توصیف می کنند که اتاق در حال چرخش است. ممکن است باعث شود که احساس کنید کج هستید، تکان می‌خورید، نامتعادل هستید یا ناپایدار هستید. گاهی اوقات این احساسات ناخوشایند در صورت ایستادن، راه رفتن یا حرکت سرتان بدتر می شوند. بسیاری از مردم این احساسات را از نظر جسمی خسته کننده و مایوس کننده توصیف می کنند. گاهی اوقات، این احساسات به قدری شدید است که احساس تهوع یا استفراغ می کنید. معمولاً علائم سرگیجه شامل سبکی سر، غش یا بیماری حرکت نیست. درمان سرگیجه بستگی به علت ایجاد آن دارد. در بسیاری از موارد، سرگیجه بدون هیچ درمانی از بین می رود. این به این دلیل است که مغز شما قادر است، حداقل تا حدی، با تغییرات گوش داخلی، با تکیه بر مکانیسم های دیگر برای حفظ تعادل، سازگار شود. مدت زمان سرگیجه/سرگیجه: حملات ممکن است برای چند ثانیه یا چند دقیقه (مانند حمله دهلیزی) یا ساعت ها (مانند بیماری منیر یا میگرن دهلیزی) طول بکشد. سرگیجه مداوم که روزها یا هفته ها طول می کشد در نوریت دهلیزی و سایر بیماری ها دیده می شود. حملات سرگیجه وضعیتی که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می کشد، می تواند ایجاد شود. عوامل تسریع کننده و تشدید کننده سرگیجه: علائم در حالت استراحت در برخی شرایط ظاهر می شود (به عنوان مثال، نوریت دهلیزی). آنها همچنین می توانند هنگام راه رفتن بیمار ایجاد شوند (مانند وستیبولوپاتی دوطرفه) یا با چرخاندن سر به راست یا چپ (مانند پاروکسیسم دهلیزی) ایجاد شوند. سایر عوامل تشدید کننده احتمالی عبارتند از چرخش در رختخواب (مانند سرگیجه موضعی حمله ای خوش خیم [BPPV])، سرفه، فشار دادن، و صداهای بلند با فرکانس خاص (پدیده تولیو، که در فیستول پری لنف مشاهده می شود)، و همچنین شرایط اجتماعی یا محیطی خاص. به عنوان مثال، سرگیجه وضعیتی فوبیک). 
برای برخی، درمان مورد نیاز است و ممکن است شامل موارد زیر باشد: توانبخشی دهلیزی. این یک نوع فیزیوتراپی با هدف کمک به تقویت سیستم دهلیزی است. عملکرد سیستم دهلیزی ارسال سیگنال به مغز در مورد حرکات سر و بدن نسبت به گرانش است. اگر دوره های مکرر سرگیجه دارید، ممکن است توانبخشی دهلیزی توصیه شود. این کمک می کند تا حواس دیگر خود را برای جبران سرگیجه آموزش دهید. مانورهای تغییر موقعیت کانال دستورالعمل های آکادمی نورولوژی آمریکا یک سری حرکات خاص سر و بدن را برای سرگیجه توصیه می کند. این حرکات برای انتقال رسوبات کلسیم به خارج از کانال به داخل محفظه گوش داخلی انجام می شود تا بتوانند توسط بدن جذب شوند. احتمالاً در حین انجام عمل با حرکت کانال ها علائم سرگیجه خواهید داشت. یک پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند شما را از طریق حرکات راهنمایی کند. حرکات ایمن و اغلب مؤثر هستند. تمرینات توانبخشی دهلیزی که همانطور که قبلا به آن مانورهای Epley نیز گفته می شود، شامل نشستن بیمار روی لبه میز و دراز کشیدن به یک طرف تا زمانی که سرگیجه برطرف شود، پس از نشستن و دراز کشیدن در سمت دیگر، مجددا سرگیجه متوقف می شود این کار تا زمانی تکرار می شود که دیگر سرگیجه رخ ندهد. مانور تغییر موقعیت ذرات درمانی مبتنی بر این ایده است که این بیماری به دلیل جابجایی سنگ های ریز در مرکز تعادل (سیستم دهلیزی) گوش داخلی ایجاد می شود. سر برای انتقال سنگ ها به موقعیت طبیعی خود تغییر مکان می دهد. این مانور تا زمانی تکرار می شود که حرکات غیر طبیعی چشم دیگر قابل مشاهده نباشد. 
دارو. در برخی موارد، ممکن است برای تسکین علائمی مانند حالت تهوع یا بیماری حرکتی مرتبط با سرگیجه، دارو تجویز شود. برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان علائم سرگیجه عبارتند از: مکلیزین هیدروکلراید (Antivert) پچ ترانس درمال اسکوپولامین (Transderm-Scop)، پرومتازین هیدروکلراید (فنرگان)، متوکلوپرامید (Reglan)، اندانسترون (Zofran)، دیازپام (والیوم) لورازپام (آتیوان)، کلونازپام (کلونوپین) و پردنیزون برخی از آنتی هیستامین های بدون نسخه (OTC) نیز ممکن است توسط پزشک برای سرگیجه توصیه شود، از جمله دیفن هیدرامین (بنادریل) و دیمن هیدرینات (درامامین). این داروها باید فقط طبق دستور و تحت نظر پزشک مصرف شوند. بسیاری از این داروها می توانند باعث خواب آلودگی شوند و نباید قبل از رانندگی یا کار مصرف شوند.اگر سرگیجه ناشی از عفونت یا التهاب باشد، آنتی بیوتیک ها یا استروئیدها ممکن است تورم را کاهش داده و عفونت را درمان کنند. برای بیماری منیر، دیورتیک ها (قرص های آب) ممکن است برای کاهش فشار ناشی از تجمع مایعات تجویز شوند. عمل جراحي. در موارد معدودی، ممکن است برای سرگیجه به جراحی نیاز باشد. اگر سرگیجه به دلیل یک مشکل زمینه‌ای جدی‌تر مانند تومور یا آسیب به مغز یا گردن ایجاد شود، درمان آن مشکلات ممکن است به کاهش سرگیجه کمک کند.