ماستوئیدیت: بیماری های گوش میانی و داخلی

ماستوئیدیت: بیماری های گوش میانی و داخلی

 ماستوئیدیت یک عفونت باکتریایی در سلولهای هوایی ماستوئید است که گوش داخلی و گوش میانی را احاطه می کند. استخوان ماستوئید که پر از این سلولهای هواست، بخشی از استخوان گیجگاهی جمجمه است. تصور می شود سلول های هوایی ماستوئید از ساختارهای ظریف گوش محافظت می کنند، فشار گوش را تنظیم می کنند و احتمالاً از استخوان گیجگاهی در هنگام ضربه نیز محافظت می کنند. هنگامی که سلول های ماستوئید آلوده یا ملتهب می شوند، اغلب در نتیجه عفونت درمان نشده گوش میانی (اوتیت میانی) می باشد. از آنجا که بسیاری از ساختارهای حیاتی و ظریف از طریق ماستوئید عبور می کنند، ممکن است عفونت به خارج از استخوان ماستوئید گسترش یابد و عوارض جدی برای سلامتی فرد ایجاد کند. ماستوئیدیت حاد به طور معمول کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد، اما بزرگسالان نیز می توانند به این بیماری مبتلا شوند. برخی از افراد، مبتلا به ماستوئیدیت مزمن هستند. این عفونت مداوم گوش میانی و ماستوئید باعث تخلیه مداوم مایع از گوش می شود.

 علل ماستوئیدیت

همانطور که در بالا ذکر شد، ماستوئیدیت اغلب در نتیجه عفونت گوش میانی ایجاد می شود. باکتریها از گوش میانی می توانند به سلولهای هوایی استخوان ماستوئید منتقل شوند. در موارد کتر شایعی نیز مجموعه ای از سلولهای پوستی در حال رشد که کلستئاتوم نامیده می شود، ممکن است باعث تخلیه مایع از گوش شود و منجر به ماستوئیدیت شود.

 

علائم ماستوئیدیت

علائم ماستوئیدیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تب، تحریک پذیری و بی حالی، تورم لوب لاله گوش، قرمزی و حساسیت پشت گوش، تخلیه مایع از گوش برجستگی و افتادگی گوش می تواند از علائم شایع فرد مبتلا به ماستوئیدیت باشد.

عوارض ماستوئیدیت

عوارض ماستوئیدیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فلج صورت، حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه (لابیرنتیت)، کم شنوایی، آبسه مغز یا مننژیت، تغییرات بینایی یا سردرد (لخته شدن خون در مغز).

تشخیص ماستوئیدیت

گوش درد همراه با تب یا حساسیت بخش خلفی گوش و قرمزی یا تورم باید توسط پزشک ارزیابی شود. پزشک ابتدا با ابزاری (به نام اتوسکوپ) به دنبال عفونت در داخل گوش می گردد. ماستوئیدیت بدون عفونت همزمان گوش غیر معمول است. باید نمونه ای از مایع گوش آلوده برای کشت جمع آوری شود. در صورت مشکوک شدن به ماستوئیدیت پیشرفته، شدید یا مزمن، برای تصویربرداری از منطقه ماستوئید به وسیله ی سی تی اسکن ارجاع داده می شوید. اگر بسته ای از مایع یا چرک در هر کجا (در گوش، گردن، ماستوئید، ستون فقرات) از بدن شما پیدا شود، باید بیرون آورده شود و سپس کشت داده شود. بنابراین آنتی بیوتیک ها را باید با توجه به نقص یافت شده تنظیم کرد.

 

درمان های ماستوئیدیت

آنتی بیوتیک تراپی اصلی ترین روش درمانی برای ماستوئیدیت حاد و مزمن است. در صورت تشخیص ماستوئیدیت حاد برای شما یا فرزندتان، ممکن است در بیمارستان برای معالجه و مراقبت توسط یک متخصص گوش و حلق و بینی، بستری شوید. آنتی بیوتیک ها از طریق IV (تزریق داخل وریدی) برای درمان عفونت تجویز می شوند. همچنین ممکن است برای تخلیه مایع از گوش میانی، به جراحی ای به نام میرینگوتومی نیاز باشد. در طی میرینگوتومی، پزشک یک سوراخ کوچک در پرده گوش ایجاد می کند تا مایعات را تخلیه کرده و فشار گوش میانی را از بین ببرد. ممکن است یک لوله کوچک به گوش میانی وارد شود تا سوراخ بسته نشود تا امکان تخلیه مداوم و بیشتر فراهم شود. به طور معمول، لوله پس از شش تا 12 ماه خود به خود می افتد.

اگر علائم به سرعت با آنتی بیوتیک داخل وریدی بهبود نیابد یا عوارضی مانند آبسه یا فرسایش استخوان وجود داشته باشد، ممکن است جراحی برای برداشتن استخوان ماستوئید آلوده توصیه شود. به این عمل ماستوئیدکتومی می گویند.

ماستوئیدیت مزمن با آنتی بیوتیک خوراکی، قطره گوش و پاک سازی منظم گوش توسط پزشک معالجه می شود. اگر این روش های درمانی موثر واقع نشوند، ممکن است برای جلوگیری از عوارض بعدی، جراحی لازم باشد. در صورت عدم درمان، ماستوئیدیت می تواند باعث ایجاد عوارض جدی، حتی تهدید کننده سلامت و زندگی فرد از جمله کاهش شنوایی، لخته شدن خون، مننژیت یا آبسه مغز شود. اما با تخلیه سریع و درمان مناسب آنتی بیوتیکی، معمولاً می توان از این عوارض جلوگیری کرد و می توانید به طور کامل بهبود یابید.

   

اگر گوش درد، ترشح یا مشکلات مربوط به شنوایی دارید، به پزشک مراجعه کنید. آنها تصمیم خواهند گرفت که آیا برای جلوگیری از ماستوئیدیت و سایر عوارض جدی به آنتی بیوتیک نیاز دارید یا خیر.

افرادی که به دلیل اچ آی وی یا ایدز، دیابت یا داروهای خاص دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، در معرض عوارض جدی قرار دارند. مراجعه سریع به پزشک برای مشاهده علائم عفونت در شخصی که دارای نقص سیستم ایمنی است بسیار حیاتی است.

شستن منظم دست و اجتناب و دوری از افراد ناخوش احوال می تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت گوش کمک کند.

بعد از جراحی

بعد از جراحی ماستوئیدیت، شما یا فرزندتان احتمالاً نیاز به 7 تا 10 روز مرخصی از محل کار یا مدرسه دارید. مواظب باشید گوش آسیب دیده خیس نشود. بعد از حدود یک هفته باید بتوانید موهای خود را بشویید، به شرطی که داخل گوش خود آب نریزید. بسته به میزان بهبود گوش شما باید بتوانید حدود 4 تا 6 هفته پس از عمل شنا کنید. پزشک شما باید بعد از جراحی و در هر قرار ملاقات بعدی، مشاوره و داروهای مورد نیاز شما را بدهد.

کلینیک شنوایی و سمعک فراشنوا ارزیابی شنوایی و تعیین میزان کم شنوایی تمامی گروههای سنی و در صورت تایید میزان کم شنوایی، مشاوره و تجویز سمعک در کلینیک فراشنوا انجام می شود. 09105241071(مشاوره آنلاین) 02188949368 اینستاگرام جهت مشاهده نتایج درمان: Samak_farashenava (سمعک فراشنوا)