نکاتی که باید درمورد لکنت زبان بدانیم
نکاتی درمورد لکنت زبان
نکاتی که باید درمورد لکنت زبان بدانیم :: لکنت زبان یک وضعیت گفتاری پیچیده است که باعث می شود فرد در گفتن برخی اصوات ، هجا یا کلمات خاص گیر کند. افرادی که لکنت دارند دقیقاً می دانند چه می خواهند بگویند ، اما در تولید جریان طبیعی گفتار مشکل دارند. گاهی اوقات آنها اصوات خاصی را تکرار می کنند. همچنین وقتی نتوانند کلمه یا صدایی را که می خواهند استفاده کنند ، وقفه ای به نام بلوک را تجربه می کنند. لکنت در همه افراد، یکسان به نظر نمی رسد. لکنت از فردی به فرد دیگر متفاوت است ، اما در مورد گفتار سه علامت عمده وجود دارد: تکرار صدا ، وقفه های سکوت (بلوک) و طولانی شدن صدا. ویژگی های ثانویه مانند پلک زدن سریع و لرزش پا نیز همراه با لکنت زبان رایج است. افرادی که لکنت دارند احساسات مختلفی را در مورد آن تجربه میکنند لکنت روی 70 میلیون نفر به طرق مختلف تاثیر میگذارد که می تواند در طول زندگی آنها تغییر کند. بعضی از افراد ممکن است برایشان مهم نباشد که دچار لکنت هستند ، در حالی که دیگران ممکن است از آن احساس خجالت کنند ، که به وضوح می تواند بر عزت نفس و تعاملات آنها با مردم تأثیر بگذارد. بعضی اوقات ، به دلیل نحوه برخورد غریبه ها و عزیزان با آنها ، می تواند کیفیت زندگی آنها را مختل کند. در این شرایط ، فرد ممکن است سعی کند لکنت خود را پنهان کند و در نتیجه صحبت نکند ، یا از قرار دادن خود در موقعیت هایی که لکنت خود را نشان می دهد خودداری کند.
لکنت چه زمانی ایجاد می شود؟
لکنت به طور معمول در سنین 2 تا 6 سال ایجاد می شود. اکثر کودکانی که از سنین کودکی لکنت زبان را شروع می کنند ، از آن رهایی میابند ، اما برای برخی از آنها می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.چه عواملی باعث لکنت زبان می شوند؟
سابقه خانوادگی: بسیاری از افرادی که لکنت دارند یکی از اعضای خانواده آنها هم لکنت زبان دارد. جنسیت: لکنت در پسران بیشتر از دختران است. سن شروع لکنت زبان: کودکانی که از 3 سالگی به بعد لکنت زبان را شروع می کنند به احتمال زیاد به لکنت ادامه می دهند. لکنت یک دلیل ندارد. تحقیقات نشان می دهد که تعدادی از عوامل در این امر نقش دارند. ممکن است به علت عوامل ژنتیکی باشد ولی سابقه خانوادگی لکنت وجود نداشته باشد. همچنین باید پای عوامل نوروفیزیولوژیک در کار باشد، چون تحقیقات نشان می دهد مناطقی از مغز در افرادی که لکنت دارند و افرادی که نرمال هستند متفاوت عمل می کند. فاکتورهای زبانی ، مانند رشد زبان ، یعنی نحوه استفاده کودکان از عبارات کوتاه به جملات بزرگ در پیش دبستانی ، نیز می تواند یک عامل باشد. محققان موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDCD) جهش در چهار ژن مختلف را شناسایی کرده اند که با لکنت زبان در طول زندگی ادامه دارد.افراد همچنین می توانند تحت تأثیر عوامل موقعیتی قرار بگیرند.
لکنت زبان چگونه تشخیص داده می شود؟
لکنت زبان معمولاً توسط یک آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) تشخیص داده می شود که افراد مبتلا به اختلالات صوتی ، گفتاری و زبانی را آزمایش و درمان می کند. اگر فکر می کنید کودک شما لکنت زبان دارد ، در اسرع وقت از SLP کمک بگیرید. کمک اولیه می تواند احتمال ادامه لکنت کودک را کاهش دهد. در صورت بروز هر یک از موارد زیر با SLP تماس بگیرید: لکنت کودک 6-12 ماه یا بیشتر طول کشیده است. کودک دیر شروع به لکنت زبان می کند (بعد از 3 سالگی). کودک بیشتر اوقات شروع به لکنت می کند. کودک هنگام صحبت تقلا می کند. کودک از صحبت کردن اجتناب می کند یا می گوید صحبت کردن خیلی سخت است. سابقه خانوادگی لکنت زبان وجود دارد. آزمایش برای لکنت زبان گفتاردرمانگر موارد زیر را بررسی می کند: انواع ناروانی گفتار (معمولی و لکنتی) در سخنان فرد تعداد دفعاتی که لکنت زبان دارد در هنگام لکنت چه واکنشی نشان می دهد - آیا ناراحت می شود؟ چگونه سعی می کند گفتار خود را "اصلاح" کند - آیا آنها از ابتدا شروع می کنند یا صحبت را متوقف می کنند؟ SLP همچنین گفتار و زبان کودک شما را آزمایش می کند. این شامل چگونگی گفتن اصوات و کلمات توسط کودک ، چگونگی درک آنها از صحبت دیگران و همچنین استفاده از کلمات برای صحبت در مورد افکارشان است.