چرا بیماری منییر ایجاد می شود؟
بیماری منییر نوعی اختلال در گوش داخلی است که باعث سرگیجه شدید (سرگیجه)، زنگ زدن در گوش (وزوز گوش)، کاهش شنوایی و احساس پری یا گرفتگی گوش می شود. بیماری منیر معمولاً فقط یک گوش را درگیر می کند. حملات سرگیجه ممکن است به طور ناگهانی یا پس از مدت کوتاهی وزوز گوش یا شنوایی کاهش یافته، ایجاد شود. برخی از افراد دچار حملات سرگیجه ای منفرد می شوند که مدت زمان طولانی باهم دیگر فاصله دارند. برخی دیگر ممکن است حملات زیادی را در طی چند روز نزدیک به هم تجربه کنند. برخی از افراد مبتلا به بیماری منییر چنان سرگیجه شدید دارند که تعادل خود را از دست می دهند و سقوط می کنند. این مدل سرگیجه ها "drop attacks" نامیده می شوند. بیماری منییر در هر سنی ممکن است ایجاد شود، اما بیشتر در بزرگسالان بین 40 تا 60 سال اتفاق می افتد. موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDCD) تخمین می زند که در حال حاضر تقریباً 615،000 نفر در ایالات متحده با بیماری منیر وجود دارند و سالانه 45500 مورد جدید تشخیص داده می شوند. .
علائم بیماری منییر در اثر تجمع مایعات در قسمتی از گوش داخلی، به نام لابیرنت ایجاد می شود. لابیرنت حلزون شامل اندام های تعادل (کانال های نیم دایره و اندام های اوتولیت) و شنوایی (حلزون گوش) است. لابیرنت دو بخش دارد: لابیرنت استخوانی و لابیرنت غشایی. لابیرنت غشایی با مایعی به نام اندولنف پر شده است که در اندام های تعادل، گیرنده ها را هنگام حرکت بدن تحریک می کند. سپس گیرنده ها سیگنال هایی را از مورد موقعیت و حرکت بدن به مغز ارسال می کنند. در حلزون گوش، مایع در پاسخ به ارتعاشات صدا فشرده می شود، در نتیجه سلول های حسی ای را که سیگنال ها را به مغز می فرستند، تحریک می کند. در بیماری منییر، افزایش تجمع اندولنف در لابیرنت (افزایش فشار گوش)، با تعادل طبیعی و سیگنال های شنوایی بین گوش داخلی و مغز تداخل می کند. این ناهنجاری باعث سرگیجه و سایر علائم بیماری منییر می شود.
.
بسیاری از نظریه ها درمورد اینکه چه اتفاقی باعث ایجاد بیماری منییر می شود وجود دارد، اما هیچ پاسخ قطعی در دسترس نیست. برخی از محققان فکر می کنند که بیماری منییر مشابه سردردهای میگرنی در نتیجه انقباض عروق خونی ایجاد می شود. دیگران فکر می کنند بیماری منییر می تواند نتیجه عفونت های ویروسی، آلرژی ها یا واکنش های خودایمنی باشد. از آنجا که به نظر می رسد بیماری منییر در سابقه خانواده ها وجود دارد، همچنین می تواند نتیجه تغییرات ژنتیکی باشد که باعث ناهنجاری در حجم یا تنظیم مایع آندولنف می شود. توجه مهم: استرس در تشدید علایم سرگیجه و کمک به ایجاد بیماری منییر بسیار نقش دارد و بیمار باید علاوه بر درمان ها استرس و سیستم عصبی خود را آرام و بدون هیجان حفظ کند. .
بیماری منییر اغلب توسط متخصص گوش و حلق و بینی و شنوایی شناس با انجام تست شنوایی سنجی و تست ای کو جی(EcoG) تشخیص و درمان می شود. با این حال، هیچ آزمایش قطعی یا یک علامت منفرد وجود ندارد که پزشک بتواند از آن برای تشخیص استفاده کند. زیرا بیماری منییر همانند سایر بیماری ها دارای چندین گرید و درجه است و شاید بیمار تنها علایم سرگیجه و احساس کیپی(بدون وزوز و کم شنوایی) را داشته باشد یا برعکس این موارد.
*دو یا چند مرحله سرگیجه که هر کدام حداقل 20 دقیقه طول می کشد(مدت زمان سرگیجه در بیماری منییر از دقیقه تا ساعت و در موارد شدیدتر روز هم طول می کشد) *وزوز گوش با صدای بم و کلفت *کم شنوایی موقت و نوسانی(با افزایش مایع داخل حلزون افت شنوایی بیشتر می شود و با کاهش فشار مایع افت شنوایی بهتر می شود) *احساس پری و کیپی (گرفتگی) در گوش برخی از پزشکان آزمایش شنوایی را برای تعیین میزان کم شنوایی ناشی از بیماری منییر توصیه می کنند. برای رد سایر بیماری ها، پزشک همچنین ممکن است تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) مغز درخواست کند. .
انواع روش های درمانی منییر گوش
برای بیماری منییر هنوز درمانی یافت نشده است اما با مصرف دارو، ویتامین های مفید برای منییر، رژیم غذایی مناسب منییر و ... می توان از بروز و تشدید علایم منییر جلوگیری یا کاهش قابل توجه دیده شود. برخی از روش های درمانی منییر که توسط پزشک یا شنوایی شناس برای مقابله با این بیماری توصیه می شود: *داروهای کاهش دهنده سرگیجه: ناتوان کننده ترین علامت حمله بیماری منییر، سرگیجه است. داروهای تجویز شده برای رفع سرگیجه که بسیار مرسوم می باشد شامل قرص بتاسرک، قرص بتاهیستین و سیناریزین می باشد. سایر داروهایی که ممکن است تجویز شود شامل مکلیزین، دیازپام، گلیکوپیرولات و لورازپام می توانند به رفع سرگیجه و کوتاه شدن حمله کمک کنند. *حذف و منع نمک و مصرف داروهای دیورتیک: محدود کردن نمک در رژیم غذایی و مصرف داروهای دیورتیک (قرص های ادرار آور) به برخی از افراد کمک می کند تا با کاهش میزان مایعات موجود در بدن، سرگیجه را کنترل کنند، در واقع این کار ممکن است به کاهش حجم و فشار مایعات در گوش داخلی کمک کند. *رژیم غذایی مناسب برای بیمار منییر: مقالات مختلف بیان کرده اند که مصرف کافئین(چای، قهوه، نسکافه، نوشابه، فست فود)، شکلات دخانیات و سیگار و الکل علائم بیماری منییر را بدتر می کند. بنابراین بهتر است که این موارد به طور کامل از چرخه غذایی فرد حذف شود. *درمان های شناختی(CBT): نوعی گفتاردرمانی است که به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که چگونه تجربیات زندگی شان را تفسیر کنند و به آن ها واکنش دهند. برخی افراد دریافتند که شناخت درمانی به آنها کمک می کند تا با ماهیت غیر منتظره حملات بهتر کنار بیایند و اضطراب آنها را در مورد حملات آینده کاهش می دهد. *تزریق جنتامایسین در پرده گوش و گوش میانی: در موارد شدید بیماری منییر بخصوص با سرگیجه های بسیار زیاد از تزریق جنتامایسین در پرده گوش و وارد شدن دارو در گوش میانی و حلزون استفاده می شود. همانطور که اطلاع دارید داروی جنتامایسین بر روی سیستم شنوایی تاثیر بسیار منفی دارد و به طور قابل توجهی خطر کم شنوایی را افزایش می دهد. اما تزریق جنتامایسین در بیماری منییر به گوش میانی به کنترل سرگیجه کمک می کند. بعضی از پزشکان به جای جنتامایسین از داروی کورتیکواستروئید برای تزریق استفاده می کنند که اغلب به کاهش سرگیجه کمک می کند و خطر کم شنوایی ندارد. *مصرف ویتامین های کمک کننده به درمان منییر: در مقالات مشخص شده است که مصرف بعضی از ویتامین ها در کاهش علایم بیماری منیر بسیار کمک کننده می باشند به طور مثال ویتامین ب12(B12)، ویتامین دی، زینک، تزریق نوروبیون به صورت ماهیانه و سایر موارد. *درمان با فشار پالسی: سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اخیراً دستگاهی را برای بیماری منییر تأیید کرده است که در گوش خارجی قرار می گیرد و پالس های فشار هوای متناوب را به گوش میانی می رساند. به نظر می رسد پالس های فشار هوا بر روی مایع اندولنف تأثیر می گذارند و از سرگیجه جلوگیری می کنند. *عمل جراحی برای درمان بیماری منییر: جراحی ممکن است زمانی توصیه شود که سایر روشهای درمانی نتوانند سرگیجه را برطرف کنند. عمل جراحی برای درمان بیماری منییر شامل جراحی بر روی کیسه اندولنفاتیک برای از بین بردن فشار آن انجام می شود. جراحی احتمالی دیگر، بریدن عصب دهلیزی است، اگرچه این اتفاق کمتر رخ می دهد. *تجویز سمعک های مخصوص وزوز گوش: در صورت بروز کم شنوایی در بیماری منیر و همچنین وجود وزوز گوش استفاده از سمعک های ماسکر می تواند گزینه مناسبی برای بهبود وضعیت شنوایی و کنترل شدت وزوز باشد. از طرف دیگر استفاده از سمعک به دلیل تحریک مداوم از بدترشدن یا ضعیف شدن عصب شنوایی به دلیل عدم تحریک کافی یا بدترشدن وزوز گوش به مرور جلوگیری می کند. *درمان جایگزین منییر: اگرچه دانشمندان استفاده از برخی از روش های درمانی جایگزین در درمان بیماری منییر را مورد مطالعه قرار داده اند، اما هنوز هیچ مدرکی دال بر اثرگذاری چنین درمان هایی مانند طب سوزنی یا طب فشاری، تای چی یا مکمل های گیاهی مانند گینگکو بیلوبا، نیاسین یا ریشه زنجبیل وجود ندارد. اگر از روش های درمانی جایگزین استفاده می کنید، حتماً به پزشک خود بگویید، زیرا این داروها بعضی اوقات می توانند بر اثر بخشی یا ایمنی داروهای معمولی تأثیر بگذارند. .
دانشمندان تخمین می زنند که از هر 10 نفر شش نفر یا خود به خود بهتر می شوند یا می توانند سرگیجه و سایر علایم ناشی از منییر را با رژیم، دارو یا سایر روش های بیان شده کنترل کنند. با این حال، گروه کوچکی از افراد مبتلا به بیماری منییر فقط با انجام جراحی بهبود می یابند. .
تشخیص بیماری منییر بیشتر از طریق تاریخچه گیری و بررسی علایم بیمار می باشد. همچنین انجام تست شنوایی، تست ای کو جی(EcoG بررسی فشار مایع داخل حلزون) و CTscan برای تشخیص قطعی بیماری منییر کمک کننده است.
تاکنون درمان قطعی برای منییر گوش معرفی نشده است و بیشتر بر روی جلوگیری از بروز علایم و کاهش علایم باقی مانده تمرکز شده است. برای مثال مصرف ویتامین ها(B12، D، Zink)، استفاده از سمعک های مخصوص وزوز گوش، رژیم غذایی مناسب(عدم مصرف غذاها و نوشیدنی های کافیین دار، ادویه جات) و... انجام می شود. بنابراین می توان گفت برای کنترل بیماری و جلوگیری از بروز علایم باید از چندین روش در کنار هم استفاده شود تا تمامی علایم برطرف شود.
قرص های بتاهیستین، بتاسرک(اکتوسرک)، سیناریزین برای درمان سرگیجه ناشی از منییر بسیار متداول و اثر بخش است. همچنین خوشبختانه برخلاف سایر داروها مصرف طولانی مدت بتاهیستین هیچ عوارض منفی برای بیمار ندارد.
بیماری منییر از اختلال در جذب و خروج مایع داخل حلزون ایجاد می شود و علت دقیق این اتفاق نیز مشخص نشده است. از نظر خطرناک بودن بیماری منییر می توان گفت که سرگیجه ناشی از منییر اگر درمان و کنترل نشود ممکن است برای فرد با بیماری منییر خطرناک باشد بخصوص در هنگام رانندگی، پیاده روی و ... . اما سایر علایم بیماری منییر نظیر کم شنوایی، احساس گرفتگی در گوش و وزوز گوش خطری برای بیمار ایجاد نمی کنند.
درمان قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد و همانطور که در بخش بالا گفته شد استفاده از چندین روش برای برطرف کردن علایم و کنترل بیماری بسیار موفقیت امیز می باشد.
بله. از طریق روش صدادرمانی و سمعک های ماسکر دار وزوز ناشی از بیماری منییر برطرف می شود اما در نظر داشته باشید بیمار باید در کنار استفاده از ماسکر سایر روش های کنترل منییر را انجام دهد(مصرف ویتامین، رژیم غذایی، قرص های ضدسرگیجه) زیرا در هنگام افزایش مایع داخل حلزون تمامی علایم بیماری تشدید می شوند و آسیب های بیشتری می رساند. از این رو بیمار باید تمامی موارد ذکر شده را به درستی انجام دهد تا به یک نتیجه رضایت بخش برسد. همچنین توجه داشته باشید استرس، اضطراب و درگیری ذهنی بر روی بیماری منییر بسیار اثر می گذارد و سبب تشدید علایم می شود.
در کلینیک شنوایی و وزوز فراشنوا تمامی خدمات مربوط به شنوایی انجام می شود که شامل: *ارزیابی شنوایی نوزادان، کودکان و بزرگسالان *تجویز جدیدترین سمعک های روزدنیا(سمعک های 100درصد نامریی) با شرایط پرداخت اقساط *تجویز جدیدترین سمعک های مخصوص وزوز گوش(سمعک های ماسکردار) *درمان وزوز گوش با سایر روش های جدید و کارامد(صدادرمانی، تحریک الکتریکی TDCS، ویتامین، ماسکر، رژیم غذایی، لیزر و...)، *تعمیر انواع سمعک ها در سریعترین زمان و با مناسب ترین قیمت *تهیه قالب های ضدآب و ضدصوت . برای ارتباط و کسب اطلاعات بیشتر با متخصصین سمعک فراشنوا تماس حاصل فرمایید: 02188949368 02188958823 09105241071 برای مشاهده نتایج تجویز انواع سمعک و درمان های وزوز گوش به پیج فراشنوا در اینستاگرام مراجعه فرمایید: Samak_Farashenava@ کانال علمی تلگرام مرکز فراشنوا: https://t.me/farashenava
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.