بیماری گوش :شنوایی یکی از حس های بسیار مهمی می باشد که در شناخت، حافظه و گفتار نقش بسیار مهمی دارد. همچنین حس شنوایی جزء اولین حس هایی می باشد که در نوزاد ایجاد می شود. گوش انسان از جمله اعضای بسیار مهم و ضروری بدن می باشد که علاوه بر وجود ساختارهای شنوایی(حلزون و عصب شنوایی)، وظیفه حفظ تعادل(مجاری نیم دایره و عصب تعادلی) در بدن را نیز بر عهده دارد.
گوش همانند سایر بخش ها دارای چندین بخش(گوش خارجی، میانی و داخلی) می باشد که امکان آسیب در هریک از این بخش ها وجود دارد. در این بخش سعی می شود به طور خلاصه در مورد بیماری گوش و درمان آن بپردازیم.
درد گوش به عنوان مشکلی می باشد که می تواند در کودکان و هم در بزرگسالان دیده شود. درد گوش می تواند ناشی از خود گوش(عفونت، جرم گوش) یا به دلیل درد راجعه(دندان درد، گلو درد) باشد.
درد گوش می تواند در یک یا هر دو گوش تأثیر بگذارد، اما بیشتر اوقات در یک گوش است. همچنین ممکن است مداوم باشد یا بیاید و برود و درد آن تیز یا سوزاننده باشد که هر کدام نشان از علت متفاوت بیماری گوش می باشد.
درد گوش می تواند از عفونت گوش یا آسیب دیدگی در گوش بیمار ایجاد شود.
علائم درد گوش در بزرگسالان عبارتند از:
علایم درد گوش در کودکان به طور معمول می توانند علائم بیماری گوش اضافی مانند:
همانطور که در ابتدا گفته شد درد گوش می تواند ناشی از درد ناشی از آسیب به خودگوش یا درد راجعه باشد. درد راجعه دردی است که ناشی از محلی به غیر از گوش احساس می شود. به عنوان مثال، دردی که در فک یا دندان ها ایجاد می شود ممکن است در گوش احساس شود.
دلایل درد گوش می تواند شامل موارد زیر باشد:
عفونت گوش یکی از دلایل شایع گوش درد (بیماری گوش) است که در کودکان نسبت به بزرگسالان شایع تر است. عفونت گوش می تواند در گوش خارجی(لاله و کانال گوش)، گوش میانی(پرده گوش، استخوانچه ها و شیپوراستاش) و داخلی(حلزون وبخش تعادلی) ایجاد شود که هر یک به دلایل مختلف ایجاد می شود.
عفونت گوش خارجی می تواند به دلیل شنا در آب آلوده، استفاده از سمعک آلوده یا هدفون هایی که به پوست داخل مجرای گوش آسیب می رسانند، یا استفاده از گوش پاک کن های پنبه ای(خراش مجرای گوش) یا خراش با فشار دادن انگشتان در کانال گوش ایجاد شود.
با ترکیب موارد بالا احتمال عفونت گوش افزایش می یابد به طور مثال پوستی که در مجرای گوش خراشیده یا تحریک شده می تواند منجر به عفونت شود. همچنین استحمام، استخر پوست کانال گوش را نرم می کند، که می تواند زمینه تولید باکتری را ایجاد کند که می تواند به راحتی سبب ایجاد عفونت گوش خارجی شود.
عفونت گوش میانی می تواند به دلیل پارگی پرده گوش، عملکرد نامناسب شیپور استاش ایجاد شود. نقش پرده گوش علاوه بر تقویت صدا نقش محافظت از ورود حشرات، گردوغبار و آب به داخل گوش است. هنگامی که پرده گوش پاره باشد در هنگام استحمام آب به راحتی وارد گوش می شود.
همچنین عملکرد نامناسب شیپور استاش بخصوص در کودکان در ایجاد عفونت گوش نقش بالایی دارد. شیپور استاش سبب ایجاد تعادل هوا بین حلق و گوش میانی، خروج ترشحات گوش میانی دارد. با عملکرد نامناسب شیپوراستاش به دلیل سرماخوردگی احتمال عفونت گوش افزایش می یابد.
ناشی از عفونت هایی باشد که از عفونت دستگاه تنفسی ناشی می شوند.
در انتها، لابیرنتیت یک اختلال گوش داخلی(حلزون) است، که گاهی اوقات توسط عفونت های ویروسی یا باکتریایی ناشی از بیماری های تنفسی ایجاد می شود.
برای راحتی بهتر دیگر دلایل درد گوش و بیماری گوش به صورت جدول نمایش داده می شود.
1 | تغییر فشار هوا هنگام پرواز با هواپیما | 8 | عفونت سینوس |
2 | تجمع جرم گوش | 9 | شامپو یا آب محبوس شده در گوش |
3 | ورود یک شی خارجی در گوش | 10 | گوش پاک کن پنبه ای |
4 | گلودرد | 11 | سندرم مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) |
5 | لاله گوش سوراخ دار | 12 | دندان های بهم چسبیده و تحت فشار |
6 | دندان خراب شده | 13 | درد مزمن عصب صورت |
7 | اگزما در مجرای گوش | 14 | و عامل های دیگر |
درد گاهی می تواند در اثر آسیب به داخل کانال گوش باشد. به عنوان مثال با برداشتن جرم گوش از مجرای گوش با استفاده از گوش پاک کن پنبه ای، یا فرو بردن گوش پاک کن پنبه ای و آسیب به پرده گوش(سوراخ شدن پرده گوش) می باشد.
مجرای گوش بسیار حساس است و به راحتی آسیب می بیند. گوش باید بدون درمان به خودی خود بهبود یابد، اما بهبودی پرده گوش سوراخ شده تا دو هفته طول می کشد. البته در صورتی که در داخل گوش آب نرفته باشد(باید داخل گوش خشک باشد تا ترمیم انجام شود). در سوراخ های کوچک گوش احتمال بهبود خودبه خودی وجود دارد اما در سوراخ های بزرگ پرده گوش نیاز به جراحی می باشد. استفاده از قالب های ضدآب که توسط متخصصین شنوایی شناسی ساخته می شود برای جلوگیری از ورود آب گزینه مناسبی می باشد. همچنین توجه داشته باشید که اگر گوش شما سوراخ شده است، نباید از قطره گوش استفاده شود.
اگر برای شما بلعیدن دردناک است و گلودرد دارید احتمالا گوش درد می تواند از علامت عفونت گلو باشد(درد راجعه). درد گلو می تواند ناشی از التهاب لوزه، آبسه در یک طرف پشت گلو که در موارد حاد قورت دادن مایعات هم سخت و دردناک می شود.
برخی از انواع ورم لوزه ها بدون نیاز به آنتی بیوتیک پس از چند روز از بین می روند. اما اگر آبسه دارید، باید در سریعترین زمان به پزشک متخصص گوش حلق بینی مراجعه کنید.
برای کاهش درد گوش می توانید چندین کار را در خانه انجام دهید.
برای تسکین درد گوش موارد زیر را انجام دهید:
اگر به عفونت گوش مبتلا باشید، پزشک آنتی بیوتیک خوراکی یا قطره گوش تجویز می کند. در بعضی موارد، هر دو را تجویز می کنند.
پس از بهبود علائم و کاهش درد مصرف دارو را قطع نکنید و کل نسخه دارویی خود را به پایان برسانید تا اطمینان حاصل کنید که عفونت کاملاً از بین رفته باشد. همچنین جهت اطمینان از بهبود عفونت گوش می توان از تست تمپانومتری جهت بررسی وضعیت پرده گوش و گوش میانی استفاده کرد که در صورت وجود عفونت یا فشار منفی در گوش مجددا استفاده از دارو شروع شود(انجام این تست بخصوص در کودکان پیشنهاد می شود).
اگر تجمع سرومن یا موم باعث درد شما شود، ممکن است به شما قطره گوش نرم کننده سرومن(قطره گلیسیرین فنیکه) داده شود که ممکن است به خودی خود باعث بیرون آمدن سرومن گوش شوند. همچنین در مواردی که جرم گوش بسیار زیاد باشد بعد از چند روز استفاده از قطره گلیسیرین فنیکه پزشک متخصص گوش را شستشو می دهد.
در قدیم شستشوی گوش با سرنگ آب و وارد کردن آب با فشار زیاد در کانال گوش انجام می شد اما در روش های جدید از دستگاه ساکشن گوش استفاده می کنند که با مکش خود برای برداشتن موم استفاده می شود.
اگر شما یا فرزندتان تب مداوم 40 درجه سانتیگراد یا بالاتر دارید، به پزشک متخصص مراجعه کنید. برای یک نوزاد، بلافاصله برای تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد به دنبال کمک پزشکی باشید. تب بالا در نوزاد می تواند سبب تشنج و آسیب به بخش های مختلفی از بدن شود بنابراین در این موارد حتما باید به پزشک مراجعه کنید.
همچنین اگر درد شدیدی دارید که به طور ناگهانی متوقف می شود یا از کانال گوش خون بسیار کمی دیده می شود احتمال پارگی پرده گوش وجود دارد. اگر هر یک از علائم زیر ظاهر شد، بهتر است به متخصص مراجعه کنید:
همچنین اگر درد گوش در طی 24 تا 48 ساعت بدتر شد یا بهبود نیافت، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
برخی از دردهای گوش ممکن است قابل پیشگیری باشد. این اقدامات پیشگیرانه را حتما رعایت کنید:
درد گوش ناشی از سرماخوردگی به دلیل عدم عملکرد مناسب شیپور استاش می باشد. در بخش بالا صحبت کردیم که شیپوراستاش فشار هوا بین گوش میانی و حلق را یکسان و تنظیم می کند یعنی شیپور از یک طرف به گوش میانی و از طرف دیگر به حلق وصل است. با شروع سرماخوردگی و تورم لوزه ها دهانه شیپوراستاش در بخش حلق و گلو بسته می شود در نتیجه امکان تنظیم فشار هوا وجود ندارد. در این حالت فشار در بخش گوش میانی کاهش می یابد(حالت فشار منفی ایحاد می شود نظیر مکش جاروبرقی) و با حالت مکش خود سبب کشیدن پرده گوش می شود. این کار سبب ایجاد درد یا تیرکشیدن گوش می شود. همچنین دقت داشته باشید که در صورت عدم برطرف نشدن فشار منفی، به مرورفشار منفی باعث بروز عفونت گوش می شود.
*آیا کرونا سبب درد گوش می شود؟
در مقالات قبلی صحبت کردیم که کرونا سبب بروز کم شنوایی، از بین رفتن حس بویایی، حس چشایی، عدم تعادل و... می شود و درد گوش شاید مستقیما ربطی به کرونا نداشته باشد. دقت داشته باشید درد گوش به صورت عارضه یک بیماری می باشد و نه خود بیماری به طور مثال سرماخوردگی(بیماری) و سرفه، گلودرد(عارضه).
کرونا با درگیری سیستم تنفسی فوقانی سبب بروز علایمی شبیه به سرماخوردگی می شود که این علایم شامل گلودرد، سردرد، گوش درد و حالت های مبهم در فرد می شود. پس کرونا به طور مستقیم سبب بروز دردگوش نمی شود.
حتما جهت جلوگیری از کرونا از ماسک های چندلایه همراه با ماسک پارچه ای استفاده کنید.
*آیا انجام تست کرونا سبب درد می شود؟
اگر ازمایش کرونا به صورت تست PCR باشد احتمال درد و سوزش بینی وجود دارد. تست PCR به این صورت می باشد که باید از ترشحات بینی نمونه برداری شود که با قراردادن گوش پاک کن ها در داخل بینی انجام می شود. اما این درد نسبت به دردهای دیگر بسیار ناچیز می باشد.
*آیا ریختن آب پیاز در داخل گوش برای درد یا تیرکشیدن گوش مفید است؟
در روش های سنتی از آب پیاز جهت کاهش درد گوش استفاده می شود. همچنین مشاهده شده است که بسیاری از بیماران جهت درمان وزوز گوش نیز از آب پیاز استفاده می کنند. در موارد زیادی که بیماران از این روش سنتی استفاده کرده اند بهبود جهت دردگوش یا وزوز گوش مشاهده نشد.
درمان درد گوش با پیاز اگر اثر مثبت داشته باشد باید زیر نظر متخصصین طب سنتی و با مشاوره انها انجام شود. تصور کنید که پرده گوش پاره است و بیمار از آن اطلاعی ندارد و با ریختن آب پیاز یا هر مایع دیگری داخل گوش خود احتمال آسیب به سیستم شنوایی را افزایش می دهد.
سیتو مگالوویروس ویروسی از خانواده ویروس هرپس می باشد که می تواند تمام گروههای سنی را آلوده کند. اما آلودگی به این ویروس بیشتر در کودکی و نوجوانی دیده می شود.
در اکثر موارد بدون علایم می باشد اما در جنین و افراد با نقص سیستم ایمنی امکان آسیب بیشتر می شود.
(در طول تماس فردی از شخصی به شخص دیگر منتقل می شود. افراد مستعد از طریق بوسیدن، ارتباط جنسی، استفاده از ظروف آلوده به ویروس و... آلوده میشوند).
*انجام ارزیابی های سالیانه به دلیل پیشرونده بودن کم شنوایی ضروری است. همچنین استفاده از سمعک به صورت دو گوشی در این افراد باید بعد از انجام تست شنوایی ABR تجویز شود.
پس از تولد تحت نظر متخصص نوزادان قرار گیرد و علایم و نشانه های ویروس بررسی شود. همچنین انجام سی تی اسکن مغز، معانیه چشم پزشک و متخصص گوش حلق بینی نیز ضروری می باشد. انجام ارزیابی های سالیانه نیز پیشنهاد می شود. استفاده از سمعک بعد از تایید کم شنوایی برای هر دو گوش لازم و ضروری می باشد و تنظیم مجدد به صورت سالانه در کنار تست شنوایی نیز در بهبود عملکرد گفتاری و درک شنیداری کمک کننده است.
شایع ترین دلیل گرفتگی یا احساس پر شدن گوش ها ، اختلال در عملکرد لوله استاش است (Eustachian) . لوله استاش پشت بینی(حلق) را به گوش میانی متصل می کند و در صورت لزوم برای محافظت ، تهویه و تخلیه گوش میانی عمل می کند تا فشار هوا در دو طرف لاله گوش برابر باشد. این لوله به طور معمول بسته است ، اما هنگام جویدن ، بلع یا خمیازه باز می شود.
اختلال عملکرد شیپور استاش (Eustachian Tube Dysfunction) هنگامی اتفاق می افتد که چیزی از باز و بسته شدن لوله Eustachian جلوگیری کند. علائم درگیری شیپوراستاش می تواند احساس پری در گوش ، احساس خفه بودن صدا و / یا ناراحتی ایجاد شده در اثر اختلاف فشار هوا بین کانال گوش و فضای گوش میانی باشد.
دلایل مختلفی برای اختلال عملکرد لوله استاش وجود دارد:
اوتیت خارجی ، که بعضاً گوش شناگران نامیده می شود یا در صورت عفونت قارچی (otomycosis )، عفونت مجرای گوش است. علائم شامل خارش ، درد ، ترشح از گوش ، احساس پری ، وزوز گوش و شنوایی خفه است. عوامل مستعد کننده شامل فقدان موم گوش سالم ، یا ضربه به گوش است ، که هر دو می توانند در اثر تمیز کردن نادرست ایجاد شوند. تمیز و خشک کردن گوش آسیب دیده توسط پزشک و به دنبال آن داروهای ضد قارچ یا آنتی بیوتیک به طور کلی درمان موثری است.
اوتیت میانی یک عفونت یا التهاب گوش میانی است. این یک بیماری گوش شایع در نوزادان و کودکان است ، اما می تواند افراد را در همه طیف های سنی تحت تأثیر قرار دهد. غالباً همراه با تب و درد است و می تواند کاملاً ناگهانی بروز کند.
آنتی بیوتیک ها و داروهای مسکن بدون نسخه معمولاً از این مشکل جلوگیری می کنند. گاهی اوقات این بیماری گوش خود به خود برطرف می شود. با تشخیص صحیح توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی ، اطمینان حاصل می شود که از مصرف آنتی بیوتیک های غیر ضروری جلوگیری می شود.
علائم ETD (درگیری شیپوراستاش) شامل پری شنوایی ، شنوایی خفه و / یا ناراحتی است. خمیازه کشیدن ، آدامس ، مانور Toynbee (بلعیدن با بینی بسته) و مانور والسالوا (دمیدن آرام بینی و بسته شدن دهان) همگی از روش های باز کردن لوله استاش هستند. هدف این است که اجازه دهیم فشار هوا در دو طرف لاله گوش برابر شود. اگر صدای باز شدن می شنوید یا احساس باز شدن گوش می کنید ، در باز کردن لوله های استاش موفق بوده اید.
اگر ETD برای چند روز ادامه یابد یا با علائم دیگری مانند تغییرات ناگهانی شنوایی ، وزوز گوش، سرگیجه ، گوش درد ، تب یا تخلیه گوش همراه باشد ، باید در اسرع وقت برای ارزیابی و درمان به پزشک مراجعه کنید.
منییر نوعی اختلال در گوش داخلی است که باعث سرگیجه شدید، زنگ زدن در گوش (وزوز گوش)، کاهش شنوایی و احساس پری یا گرفتگی گوش می شود. بیماری منیر معمولاً فقط یک گوش را درگیر می کند.
حملات ممکن است به طور ناگهانی یا پس از مدت کوتاهی وزوز گوش یا شنوایی کاهش یافته، ایجاد شود. برخی از افراد دچار حملات سرگیجه ای منفرد می شوند که مدت زمان طولانی باهم دیگر فاصله دارند. برخی دیگر ممکن است حملات زیادی را در طی چند روز نزدیک به هم تجربه کنند. برخی از افراد مبتلا چنان سرگیجه شدید دارند که تعادل خود را از دست می دهند و سقوط می کنند. این مدل “drop attacks” نامیده می شوند.
بیماری منییر در هر سنی ممکن است ایجاد شود، اما بیشتر در بزرگسالان بین 40 تا 60 سال اتفاق می افتد. موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDCD) تخمین می زند که در حال حاضر تقریباً 615،000 نفر در ایالات متحده با بیماری منیر وجود دارند و سالانه 45500 مورد جدید تشخیص داده می شوند.
علائم این بیماری گوش در اثر تجمع مایعات در قسمتی از گوش داخلی، به نام لابیرنت ایجاد می شود. این لابیرنت شامل اندام های تعادل (کانال های نیم دایره و اندام های اوتولیت) و شنوایی (حلزون گوش) است. این لابیرنت دو بخش دارد: لابیرنت استخوانی و لابیرنت غشایی. لابیرنت غشایی با مایعی به نام اندولنف پر شده است که در اندام های تعادل، گیرنده ها را هنگام حرکت بدن تحریک می کند.
سپس گیرنده ها سیگنال هایی را از مورد موقعیت و حرکت بدن به مغز ارسال می کنند. در حلزون گوش، مایع در پاسخ به ارتعاشات صدا فشرده می شود، در نتیجه سلول های حسی ای را که سیگنال ها را به مغز می فرستند، تحریک می کند.
در منییر، افزایش تجمع اندولنف در لابیرنت (افزایش فشار گوش)، با تعادل طبیعی و سیگنال های شنوایی بین گوش داخلی و مغز تداخل می کند. این ناهنجاری باعث سرگیجه و سایر علائم آن می شود.
بسیاری از نظریه ها درمورد اینکه چه اتفاقی باعث ایجاد بیماری می شود وجود دارد، اما هیچ پاسخ قطعی در دسترس نیست. برخی از محققان فکر می کنند که بیماری منییر مشابه سر درد های میگرنی در نتیجه انقباض عروق خونی ایجاد می شود.
دیگران فکر می کنند بیماری منییر می تواند نتیجه عفونت های ویروسی، آلرژی ها یا واکنش های خودایمنی باشد. از آنجا که به نظر می رسد این بیماری در سابقه خانواده ها وجود دارد، همچنین می تواند نتیجه تغییرات ژنتیکی باشد که باعث ناهنجاری در حجم یا تنظیم مایع آندولنف می شود.
اغلب بیماران با شکایت از سرگیجه های طولانی مدت در طول روز به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه می کنند. علایم شایع بیماری منییر شامل سرگیجه های طولانی مدت(از دقیقه تا ساعت)، وزوز گوش فرکانس پایین(صدای بم)، افت شنوایی در فرکانس های پایین و احساس کیپی در گوش می باشد.
با استفاده از تاریخچه گیری و صحبت با بیمار می توان بیماری منییر را تشخیص داد اما برای تشخیص دقیق این بیماری نیاز به تست های تکمیلی در مراکز شنوایی و سرگیجه لازم است.
تشخیص براساس سابقه پزشکی بیمار و تاریخچه گیری وجود موارد زیر است:
*دو یا چند مرحله سرگیجه که هر کدام حداقل 20 دقیقه طول می کشد
*وزوز گوش
*کم شنوایی موقت
*احساس پری در گوش
برای تشخیص دقیق بیماری منییر آزمایش های شنوایی سنجی شامل ادیومتری(بررسی وضعیت شنوایی)، تست ای کو جی(تست EcochG) برای بررسی فشار مایع در حلزون گوشو رد سایر بیماری ها با علایم مشابه، همچنین ممکن است تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) مغز درخواست کند.
توجه: تایید بیماری منییر به معنی داشتن تمامی 4 ویژگی و علایم بیماری منییر نمی باشد. بیماری منییر همانند سایر بیماری ها دارای چندین درجه می باشد به طور مثال بیمار تنها دارای سرگیجه و احساس کیپی می باشد یا دارای سرگیجه و وزوز گوش است. در موارد شدید این بیماری فرد دارای هر 4 ویژگی و علایم می باشد.
هنوز درمانی ندارد، اما ممکن است پزشک برخی از روش های درمانی زیر را برای مقابله با این بیماری گوش توصیه کند.
*داروها:
ناتوان کننده ترین علامت حمله، سرگیجه است. داروهای تجویز شده مانند مکلیزین، دیازپام، گلیکوپیرولات و لورازپام می توانند به رفع آن و کوتاه شدن حمله کمک کنند.
*عدم مصرف نمک و دیورتیک ها:
محدود کردن نمک در رژیم غذایی و مصرف داروهای دیورتیک (قرص های ادرار آور) به برخی از افراد کمک می کند تا با کاهش میزان مایعات موجود در بدن، سرگیجه را کنترل کنند، در واقع این کار ممکن است به کاهش حجم و فشار مایعات در گوش داخلی کمک کند.
سایر تغییرات غذایی و رفتاری: برخی افراد ادعا می کنند که کافئین، شکلات و الکل علائم آنها را بدتر می کند. در نتیجه یا آنها را از رژیم غذایی خود حذف می کنند یا محدود می کنند. عدم استعمال سیگار نیز ممکن است به کاهش علائم کمک کند.
*درمان شناختی:
نوعی گفتاردرمانی است که به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که چگونه تجربیات زندگی شان را تفسیر کنند و به آن ها واکنش دهند. برخی افراد دریافتند که شناخت درمانی به آنها کمک می کند تا با ماهیت غیر منتظره حملات بهتر کنار بیایند و اضطراب آنها را در مورد حملات آینده کاهش می دهد.
*تزریق جنتامایسین:
تزریق آنتی بیوتیک جنتامایسین به گوش میانی به کنترل سرگیجه کمک می کند اما به طور قابل توجهی خطر کم شنوایی را افزایش می دهد، زیرا جنتامایسین می تواند به سلولهای میکروسکوپی مویی گوش داخلی که به شنیدن ما کمک می کنند، آسیب برساند. بعضی از پزشکان به جای آن کورتیکواستروئید تزریق می کنند که اغلب به کاهش سرگیجه کمک می کند و خطر کم شنوایی ندارد.
*درمان با فشار پالسی:
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اخیراً دستگاهی را برای منییر تأیید کرده است که در گوش خارجی قرار می گیرد و پالس های فشار هوای متناوب را به گوش میانی می رساند. به نظر می رسد پالس های فشار هوا بر روی مایع اندولنف تأثیر می گذارند و از سرگیجه جلوگیری می کنند.
*عمل جراحی:
جراحی ممکن است زمانی توصیه شود که سایر روشهای درمانی نتوانند مشکل را برطرف کنند. برخی از اقدامات جراحی بر روی کیسه اندولنفاتیک برای از بین بردن فشار آن انجام می شود. جراحی احتمالی دیگر، بریدن عصب دهلیزی است، اگرچه این اتفاق کمتر رخ می دهد.
*درمان های جایگزین:
اگرچه دانشمندان استفاده از برخی از روش های درمانی جایگزین در درمان بیماری گوش منییر را مورد مطالعه قرار داده اند، اما هنوز هیچ مدرکی دال بر اثرگذاری چنین درمان هایی مانند طب سوزنی یا طب فشاری، تای چی یا مکمل های گیاهی مانند گینگکو بیلوبا، نیاسین یا ریشه زنجبیل وجود ندارد. اگر از روش های درمانی جایگزین استفاده می کنید، حتماً به پزشک خود بگویید، زیرا این داروها بعضی اوقات می توانند بر اثر بخشی یا ایمنی داروهای معمولی تأثیر بگذارند.
سطح کانال گوش همانند سایر بخش های بدن از پوست پوشیده شده است. تعرق در کانال گوش، جمع شدن گردوغبار یا آلودگی های محیط یا دستکاری فرد(استفاده از گوش پاک کن) به مرور سبب جمع شدن مواد و تشکیل جرم گوش یا سرومن گوش می شود.
وجود جرم گوش در کانال گوش مزایای نیز دارد با ایجاد محیطی اسیدی در کانال گوش از رشد میکروب ها، قارچ یا عفونت های گوش خارجی جلوگیری می کند. به طور مثال زمانی که فرد در استخر یا دریا شنا می کند این ویژگی اسیدی از بین می رود و فرد مستعد عفونت گوش خارجی می شود(درصورت آلوده بودن آب).
در حالت نرمال و بدون دستکاری، جرم موجود در کانال گوش خارج می شود اما زمانی که عواملی (نظیر دستکاری، وجود موی زیاد در کانال گوش و ...) مانع از خروج جرم شوند سبب بسته شدن کانال گوش می شود.
در اینجا می توان به استفاده از گوش پاک کن اشاره کرد به طوری که سبب بردن جرم به بخش های عمقی تر کانال و بسته شدن کانال گوش می شود.
بسته شدن کانال گوش به هر علتی سبب ایجاد کم شنوایی خفیفی می شود(در مسیر انتقال صدا به حلزون مشکل ایجاد شود).
شیوع این مشکل می تواند در هرسنی دیده شود اما در سالمندان به علت کولاپس یا روی هم افتادن پوست کانال گوش و باریک شدن کانال، احتمال بسته شدن گوش بیشتر می شود.
با بسته شدن کانال گوش در بیمار علایمی نظیر کم شنوایی موقت، احساس پری، درد شدید گوش به خصوص بعد از استحمام، ایجاد وزوز و سرگیجه اشاره کرد.
در این موارد خود فرد نباید سعی در خارج کردن جرم کند زیرا می تواند باعث پاره شدن پرده گوش، ایجاد خراش در کانال گوش و عفونت شود.
با مراجعه به کلینیک های شنوایی سنجی و پزشک گوش حلق بینی با استفاده از ساکشن گوش به راحتی می توان این مشکل را حل کرد( در بعضی موارد به علت سفت بودن جرم گوش و عدم انجام ساکشن باید از قطره گلیسیرین فنیکه جهت نرم شدن جرم گوش استفاده کرد).
بسیاری از افراد زمانی که در شنیدن صدا با مشکل مواجهه می شوند سریعا به سراغ شستشوی گوش می روند و علت کم شنوایی خود را به جرم گوش نسبت می دهند اما بخاطر داشته باشید جرم گوش سبب 10 تا 15 درصد کم شنوایی می شود. با انجام تست شنوایی (تست ادیومتری) به درستی می توان میزان کم شنوایی را در هر فرکانس مشخص کرد.
با استفاده از نوار گوش به راحتی می توان میزان کم شنوایی را مشخص کرد. با افزایش سن بخصوص در سالمندان احتمال پیرگوشی بیشتر می شود و نیاز به استفاده از سمعک افزایش می یابد.
امروزه سمعک های بسیار کوچک در داخل گوش یا در پشت گوش وجود دارند که به هیچ وجه دیده نمی شوند(سمعک نامرئی). همچنین تکنولوژی های جدید در سمعک ها و امکانات جدید آنها در طبیعی بودن صدا و راحتی بیمار نقش بسزایی داشته است.
درمان خارج ساختن جرم گوش به سه صورت است:
درگذشته از شستشوی گوش با استفاده از آب برای برداشتن جرم گوش استفاده می شد اما این کار مشکلاتی برای فرد ایجاد می کند.
احتمال پاره شدن پرده گوش به علت فشار زیاد آب و احتمال آسیب به کانال و پرده نسبت به دیگر موارد بیشتر می باشد. همچنین با تغییردمای آب احتمال تحریک سیستم دهلیزی و ایجاد سرگیجه های شدید وجود دارد.
در این حالت از دستگاه ساکشن که دارای مکش قوی هوا می باشد استفاده می شود. قبل از اینکه عمل ساکشن جرم انجام شود باید برای راحتی خارج کردن جرم از قطره گلیسرین فنیکه استفاده کرد.
در این حالت لازم است در روز 3 بار و هر بار 3 قطره در گوش ریخته شود و در آن حالت 10 الی 15 دقیقه بماند. در بسیاری موارد اگر جرم گوش کم باشد در طول 5 الی 7 روز جرم خود به خود خارج می شود.
*شستشوی گوش با استفاده از پنس
استفاده از قاشقک باید در دید مستقیم از طریق اسپکولوم گوش باشد . در مواردی سرومن فشرده و خشک است و کندن آن می تواند با درد همراه باشد و لازم است بیمار برای ۲ تا ۳ روز از قطره های پراکسیدهیدروژن یا روغن معدنی استفاده کند تا واکس نرم شود، سپس می توان به راحتی آن را با شستشو خارج نمود.
*شستشوی جرم گوش با آب چگونه انجام می شود؟
شستشوی گوش از طریق آب با استفاده از سرنگ و فشار ناشی از آب انجام می شود. یکی از مشکلاتی که در شستشوی گوش با آب وجود دارد احتمال پارگی پرده گوش و بروز عفونت گوش می باشد. روش شستشوی گوش با آب یک روش قدیمی درنظر گرفته می شود بنابراین بهتر است برای شستشوی گوش از روش ساکشن استفاده شود.
تومورهای گلوموس ژوگولار از تومورهای گوش میانی می باشد که از نظر بافت شناسی خوش خیم است.
تومورهاي گلوموس ژوگولار بر روی عروق ژوگولار قراردارد و به صورت کپسول، بسيار پرعروق و با رشد آهسته می باشد.
این تومور معمولا كوچك بوده و دارای رشد آهسته می باشد بنابراین به علت رشد آهسته، تشخيص علائم اين تومورها گاهی تا چندسال قابل شناسایی نمی باشند.
مشخصه اين تومور خونريزي شديد به ویژه هنگام دستكاري گوش است. لذا در هر خونريزي شديد بدنبال دستكاري توده اي در مجراي خارجي يا گوش مياني بايد به فكر تومور گلوموس بود.
از علائم این تومور می توان به کم شنوایی، ناشنوايي كامل يكطرفه، ایجاد وزوز یک طرفه ضربان دار و فلج اعصاب جمجمه اي متعدد و سرگيجه اشاره کرد( اکثر این بیماران از سرگیجه شکایتی ندارند و جزء علائم شدید بیماری محسوب نمی شود زیرا رشد تومور آهسته است و مغز زمان کافی برای جبران تعادل و جلوگیری از سرگیجه را دارد).
به دلیل اینکه تومور بر روی عروق رشد می کند و دربخش گوش میانی می باشد می تواند سبب ایجاد وزوز ضربان دارنیز شود(همزمان با ضربان قلب وزوز گوش شنیده می شود) که شاید ازعلائم مشخص و کمک کننده برای تشخیص باشد.
تومور گلوموس ژوگولار بطور مشخص بیشتر خانم ها بین سنین ۵۰- ۶۰ دیده می شود.
تومورهای گلوموس می توانند حتي بطرف داخل مغز گسترش يابند یا عصب فاسیال را مورد هجوم قرار دهد و سبب فلج و در نهایت باعث فلج کامل یک طرف صورت می شود.
پزشک گوش حلق بینی با معاینه میکروسکپی و بررسی وضعیت گوش میانی و پرده می تواند تومور گوش میانی را تشخیص دهد.
همچنین با انجام تست های شنوایی نظیر تمپانومتری و بررسی مانورهای شیپوراستاش و تغییرات آنها راه دیگری برای تشخیص تومور می باشد.
برای تشخیص قطعی امروزه سی تی آنژیوگرافی (CT-Angiography) با دقت بالا به ارزیابی تومور خیلی کمک می کند.
درمان اين تومور جراحي مي باشد مگر در مواردي كه قابل جراحی(در این حالت از پرتودرماني گاما استفاده مي شود).
پرتودرماني هر چند سبب تخريب تومور نمي شود ولي از پيشرفت و رشد مجدد تومور جلوگيري مي كند.
درصورت بروز کم شنوایی بعد از جراحی می توان برای جبران کم شنوایی از سمعک استفاده کرد.
سمعک های امروزی با سیستم وایرلس و اندازه ای کوچک دارای تمامی امکانات نظیر اتصال به موبایل و سایر وسایل صوتی یا دارا بودن برنامه های وزوز گوش می باشد.
سمعک های جدید با برنامه وزوز برای این گروه از بیماران نیز بسیار مناسب است. در واقع از سمعک به عنوان یکی از روش های صوت درمانی استفاده می شود که با ارائه انواع صداها سبب پوشش وزوز گوش و کاهش شدت وزوز به مرور می شوند.
با انجام تست شنوایی قبل و بعد از جراحی تومور می توان از میزان آسیب شنوایی اطلاع پیدا کرد که متناسب با میزان کم شنوایی سمعک های داخل گوشی و سمعک های پشت گوشی مناسب تجویز شود.
نوروفیبروماتوز (NF) نوعی اختلال عصبی ژنتیکی است که می تواند مغز ، نخاع ، اعصاب و پوست را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند موجب بیماری گوش نیز شود. تومورها یا نوروفیبروما ، در امتداد اعصاب بدن یا رو و یا زیر پوست رشد می کنند. دانشمندان NF را به دو نوع مجزا طبقه بندی کرده اند: نوروفیبروماتوز نوع 1 (NF1) ، که قبلاً به عنوان NF von Recklinghausen شناخته می شد ، رایج ترین نوع آن است. تقریباً از هر 4000 تولد 1 مورد اتفاق می افتد.
NF2 ،که به عنوان NF شنوایی دو طرفه ، NF مرکزی یا NF دهلیزی نیز شناخته می شود ، کمتر اتفاق می افتد : 1 در 40،000 تولد.
وقوع NF1 و NF2 در میان تمام گروه های نژادی وجود دارد و به طور مساوی بر هر دو جنس تأثیر می گذارد. تومورها از تغییر سلولهای عصبی و سلولهای پوستی بوجود می آیند. تومورها همچنین ممکن است با افزایش اندازه ، مناطق حیاتی بدن را تحت فشار قرار دهند. NF ممکن است منجر به ناهنجاری های رشد ویا افزایش احتمال بروز اختلالات یادگیری شود.
علائم نوروفیبروماتوز نوع 1 شامل موارد زیر است:
نوروفیبروماتوز از ترکیبی از یافته ها تشخیص داده می شود. برای اینکه کودکان مبتلا به NF1 تشخیص داده شوند ، باید حداقل دو مورد از علائم ذکر شده در رابطه با NF1 را نشان دهند. معاینه بدنی توسط پزشک آشنا با این اختلال معمولاً انجام می شود.
پزشکان ممکن است از لامپهای ویژه برای بررسی نقاط لک قهوه ای استفاده میکنند. همچنین ممکن است پزشکان برای تشخیص نقص در ژن NF1 به تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ، اشعه ایکس ، توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) و آزمایش خون اتکا کنند.
برای NF2 ، پزشکان توجه زیادی به کاهش شنوایی خواهند داشت. آزمایش های شنوایی و همچنین آزمایشات تصویربرداری برای جستجوی تومورهای داخل و اطراف اعصاب شنوایی ، نخاع یا مغز استفاده می شود. تست های شنوایی سنجی و ارزیابی ساقه مغز(ABR) می توانند به تعیین عملکرد صحیح عصب جمجمه ای هشتم کمک کنند. سابقه خانوادگی NF2 همچنین یک فاکتور اصلی برای تشخیص است.
آزمایش ژنتیک همچنین برای تشخیص NF1 و NF2 استفاده می شود. آزمایش انجام شده قبل از تولد (قبل از تولد) برای شناسایی افرادی که سابقه خانوادگی این اختلال را دارند ، اما هنوز علائم آن را ندارند ، مفید است آزمایش ژنتیکی یا با تجزیه و تحلیل جهش مستقیم ژن و یا با تجزیه و تحلیل پیوند انجام می شود.
گرچه هیچ درمان ۱۰۰ درصدی برای NF1 یا NF2 وجود ندارد ، اما روشهایی برای درمان این بیماری وجود دارد. جراحی ممکن است در از بین بردن تومورها مفید باشد ، اگرچه خطر بازسازی تومورها وجود دارد. برای گلیومای بینایی ، درمان ممکن است شامل جراحی و / یا پرتودرمانی باشد. برای اسکولیوز ، درمان ممکن است شامل جراحی یا braces پشت (مثل قوزبند) باشد.
برای علائم مرتبط با NF2 ، جراحی ممکن است یک گزینه مناسب باشد ، البته باعوارضی که ممکن است منجر به از دست دادن شنوایی یا ناشنوایی شود. وقتی قسمت هایی از عصب شنوایی برداشته می شود ، سمعک بی اثر است. پرتودرمانی نیز ممکن است به تسکین علائم مرتبط با NF2 کمک کند.
بیماری اتواسکلروزیس چیست؟
بیماری اتواسکلروزیس اصطلاحی است که از ترکیب oto به معنی گوش و اسکلروز به معنی سخت شدن غیر طبیعی بافت بدن گرفته شده است. این عارضه به علت تشکیل غیرطبیعی استخوان(بافت اسفنجی) بر روی استخوانچه های گوش میانی است. یکی از مشکلاتی که به واسطه اتواسکلروز در گوش میانی دیده می شود مشکل کم شنوایی می باشد به این صورت که بازسازی یا تشکیل غیرطبیعی بافت اسفنجی بر روی استخوانچه رکابی توانایی انتقال صدا از گوش میانی به گوش داخلی(حلزون گوش) را مختل می کند.
استخوانچه های گوش میانی به ترتیب شامل استخوانچه چکشی(متصل به پرده گوش می باشد)، استخوانچه سندانی و استخوانچه رکابی(متصل به حلزون گوش) می باشد. در حضور صدا پرده گوش شروع به لرزیدن می کند و به ترتیب استخوانچه چکشی و سندانی و به دنبال انها استخوانچه رکابی شروع به حرکت می کند و با ضربه زدن به حلزون و حرکت مایع داخل حلزون و حرکت سلول هایی مویی صدا قابل شنیدن می شود. در نتیجه اختلال در یکی از این بخش ها سبب کم شنوایی انتقالی یا حسی عصبی یا ترکیب این دو می شود.
علت دقیق بیماری اتواسکلروز ناشناخته است اما ممکن است از طریق خانواده و جنبه ارثی منتقل شود. افرادی که اتواسکلروز دارند، رشد غیرطبیعی استخوان اسفنج مانند در حفره گوش میانی دیده می شود که سبب بروز کم شنوایی و وزوز گوش می شود. این رشد از لرزش طبیعی استخوان های گوش در پاسخ به امواج صوتی جلوگیری می کند. طبق بررسی های انجام شده در امریکا بیماری اتواسکلروز بیش از سه میلیون آمریکایی را تحت تاثیر قرار می دهد گه بیشتر جنبه ارثی دارند. همچنین مشخص شده است که زنان سفیدپوست و میانسال بیشتر در معرض خطر می باشند.
انجام تست های شنوایی نظیر ادیومتری و تمپانومتری در تشخیص این بیماری بسیار مفید می باشد. همچنین با استفاده از سی تی اسکن نیز می توان از وجود اتواسکلرویس اطلاعات بدست آورد. بیمارانی که دارای اتواسکلروزیس می باشند ممکن است از شکایت ناشی از وزوز گوش، کم شنوایی و ختی سرگیجه به پزشک متخصص یا کلینیک های شنوایی مراجعه کنند.
آیا استفاده از سمعک برای کم شنوایی ناشی از اتواسکلروزیس مناسب است؟
در بیماری اتواسکلروزیس انجام عمل جراحی برای برداشتن بخش اسفنجی در بخش استخوانچه رکابی وجود دارد اما متاسفانه مشکلاتی نظیر بدترشدن وضعیت شنوایی یا بروز وزوز گوش یا سایر صدمات حین جراحی(نظیر قطع عصب صورتی) دیده می شود. بنابراین بعضی بیماران تنها از سمعک برای جبران کم شنوایی و درمان وزوز گوش استفاده می کنند و از انجام عمل جراحی در گوش میانی خودداری می کنند و هر سال با انجام تست شنوایی وضعیت شنوایی و علایم ناشی از بیماری اتواسکلروزیس را بررسی می کنند. همچنین توجه داشته باشید برخلاف عمل جراحی که علایم و عوارض بعد از عمل ثابت است، استفاده از سمعک در تمامی افراد بدون خطر می باشد(نظیر استفاده از عینک) و بیمار در هر زمانی قادر به کنار گذاشتن و عدم استفاده از سمعک می باشد.
همچنین در صورت بروز وزوز گوش همراه با کم شنوایی استفاده از سمعک های مخصوص وزوز گوش(سمعک های ماسکردار) نیز برای حذف یا درمان وزوز گوش بسیار کمک کننده می باشند.
*در چه زمانی بروز و شیوع اتواسکلروزیس بیشتر دیده می شود؟
در خانم ها شیوع این بیماری نسبت به آقایان بیشتر است که در میانسالی(محدوده سنی 20 سال) و بخصوص بعد از زایمان احتمال بروز بیماری بسیار افزایش می یابد. اما به طور کلی بروز بیماری می تواند در هز محدوده سنی از 15 تا 45 سالگی شروع شود.
*علایم اصلی بیماری اتواسکلروزیس چیست؟
یکی از علایم شایع در بیماری اتواسکلروزیس مشاهده کم شنوایی و وزوز گوش می باشد.
*کدام استخوانچه در بیماری اتواسکلروزیس درگیر می شود؟
در اتواسکلروزیس استخوانچه رکابی که آخرین استخوانچه و نزدیک حلزون گوش می باشد درگیر می شود که از حرکت و انتقال صدا به داخل حلزون جلوگیری می کند. درنتیجه علایم بیماری نظیر کم شنوایی انتقالی یا میکس، وزوز گوش، سرگیجه و ... دیده می شود..
*آیا ایجاد بیماری اتواسکلروزیس جنبه ویروسی نیز دارد؟
اتواسکلروز می تواند توسط عوامل ژنتیکی و محیطی مانند عفونت ویروسی (مانند سرخک) ایجاد شود که در اکثر بیماران با درگیری اتواسکلروزیس اسید ریبونوکلئیک ویروس سرخک یافت شده است. داز طرف دیگر افرادی که درمقابل سرخک واکسینه شده اند کاهش قابل توجهی در بروز اتواسکلروز داشتند.
*آیا انجام کاشت حلزون در بهبود علایم بیماری اتواسکلروزیس کارامد است؟
بله. به دلیل اینکه در کاشت حلزون بخش گوش خارجی(لاله و کانال گوش) و گوش میانی(پرده گوش، استخوانچه های گوش میانی و شیپوراستاش) حف می شوند و نقشی در شنیدن صدا ندارند. به این صورت که عصب به طور مستقیم توسط الکترودهای موجود در حلزون تحریک می شود.
*چه تست هایی برای تشخیص بیماری اتواسکلروزیس لازم است؟
انجام تست شنوایی شامل ادیومتری و تمپانومتری یکی از اولین روش های تشخیص این بیماری می باشد. همچنین علاوه بر تست شنوایی برای بررسی وضعیت و گستردگی بیماری می توان از تست CTscan نیز استفاده
شود.
.
.
وزوز گوش به صدایی گفته می شود که در گوش یا سر در محیط ساکت و بدون حضور صدا توسط فرد شنیده می شود. وزوز گوش می تواند برای هر بیمار متفاوت شنیده شود به طور مثال صدای وزوز به صورت صدای سوت، صدای زودپز، صدای خش خش، صدای شیرآب، صدای کتری، صدای زنگ، صدای بم یا حتی ترکیبی از این صداها باشد. همچنین شدت صدا، فرکانس صدا، دایمی یا موقت بودن وزوز، شنیدن وزوز در گوش یا سر، یک یا هردو گوش، اختلال در خواب، شنیدن وزوز در محیط بیرون برای بیماران متفاوت می باشد از این رو شکایت های متفاوتی از شروع وزوز گوش برای بیماران وجود دارد. در مواردی شدت وزوز گوش به حدی پایین می باشد که در زندگی، تمرکز، کار، خواب و سایر مسایل بیمار اختلالی ایجاد نمی کند و تنها در زمانی که بر روی وزوز گوش تمرکز کند شنیده می شود.
.
.
عامل های بسیار زیادی سبب بروز وزوز گوش می شوند که مهمترین آنها کم شنوایی می باشد. برهمین اساس انتظار می رود که در سنین بالا به علت شروع پیرگوشی(بالای 50سال) شیوع وزوز گوش نسبت به سنین کمتر بیشتر باشد اما به این معنی نیست که در سنین کمتر وزوز دیده نمی شود. در اکثر موارد وزوز گوش به صورت سابجکتیو به معنی شنیدن صدا تنها توسط خود بیمار می باشد از این رو درک مشکلات و آزاردهندگی وزوز توسط اطرافیان سخت می باشد.
مهمترین عامل های شروع وزوز گوش که بعد از کم شنوایی باید به آنها توجه کرد می توان به صورت زیر دسته بندی کرد:
*ضربه صوتی شدید
نظیر صدای انفجار، گلوله، ترقه
*ضربه روحی شدید یا اختلال در هیجانات فرد
نظیر فوت اقوام و دعواهای خانوادگی شدید و...
*بیماری های گوش خارجی
نظیر جرم گوش، ضربه فیزیکی شدید به گوش
*بیماری های گوش میانی
نظیر عفونت گوش، پارگی پرده گوش، اتواسکلروز، تومورهای گوش میانی و...
*بیماری های گوش داخلی
نظیر بیماری منییر، تومور عصب شنوایی، لابیرنتیت و...
*مصرف داروهای آسیب رسان به شنوایی
نظیر جنتامایسین، نیومایسین، ازیترومایسین، آسپیرین و...
*استرس، اضطراب، درگیری های ذهنی
(این مورد بیشتر در ترکیب با سایر عوامل سبب بروز وزوز گوش و تاثیر بیشتر این موارد بر روی شدت وزوز گوش و کاهش میزان موفیت درمان می باشد)
*دیابت و داروهای آن
*بیماری MS و داروهای آن
و... .
توجه داشته باشید که عامل های بسیار زیادی سبب بروز وزوز گوش می شوند که در بخش بالا به مهمترین آنها اشاره شده است.
.
.
همانطور که در بخش بالا بیان شد به علت وجود عامل های زیادی در شروع وزوز گوش تا کنون درمان قطعی یا استفاده از یک روش برای درمان تمامی افراد با وزوز یافت نشده است. همچنین وزوز گوش به علت داشتن مکانیسم های مختلف که در مطالعات اخیر مشخص شده است که مرکز اصلی وزوز گوش در مغز و مراکز درک گفتار می باشد.
براساس محل بروز وزوز گوش روش ها یا درمان های مختلف وزوز گوش که در مقالات و رفرنس های مختلف بیان شده است می توان به روش های زیر اشاره کرد:
*روش صدادرمانی
(ارائه صدا از طریق دستگاه تولید کننده صدا یا سمعک های مخصوص وزوز گوش در فرکانس وزوز گوش جهت پوشش و حذف توجه به وزوز گوش)
*تحریکات الکتریکی نظیر TDCS یا تحریک الکتریکی عصب واگ
(تحریک الکتریکی عصب با ولتاژ بسیار پایین(میکرو آمپر) انجام می شود که سبب ریلکس شدن، کاهش تحریکات عصب و دوباره برنامه ریزی یا برگرداندن به حالت قبل می شود که از روش های جدید برای درمان وزوز گوش محسوب می شود)
*مصرف داروها
(داروهای آرامبخش نظیر آلپرازولام، کلونازپام، دیازپام، سیناریزین، بتاهیستین، جینکوبیلوبا و...)
*مصرف ویتامین ها یا ویتامین درمانی
(استفاده از ویتامین ها نظیر ویتامین دی، ب12، زینک، منیزیم، پتاسیم، آهن جهت بهبود فعالیت و تقویت عصب در کاهش شدت وزوز گوش بسیار کارامد است. توجه داشته باشید در بعضی موارد کمبود این ویتامین ها سبب بروز وزوز گوش می شود. از طرف دیگر این ویتامین ها سبب کاهش شدت وزوز گوش می شوند و به تنهایی قادر به درمان و رفع وزوز گوش نمی باشند)
*رژیم غذایی و عدم مصرف موارد تحریک کننده وزوز گوش
(رژیم غذایی وزوز گوش شامل عدم مصرف چای، قهوه، نسکافه، فست فود، نوشابه، نمک، فلفل می باشد. همچنین توجه به طبع غذاها(گرمی و سردی غذاها) در کنترل و جلوگیری از افزایش شدت وزوز گوش بسیار مهم می باشد)
*روش های نوروفیدبک و بیوفیدبک
.
.
*مهمترین علت شروع وزوز گوش چیست؟
مهمترین علت وزوز گوش عدم تحریک مناسب عصب شنوایی و مراکز درک شنوایی در مغز می باشد که می توان به کم شنوایی اشاره کرد. سایر علت های وزوز گوش شامل بیماری های گوش(منییر، اتواسکلروز، عفونت گوش، جرم گوش، عمل جراحی)، سکته گوش، مصرف داروهای آسیب رسان به شنوایی، استرس و اظطراب شدید همراه با کم خوابی، ضربه صوتی شدید(صدای انفجار یا گلوله)، ضربه روحی شدید و به طور کلی هر عاملی که الگوی تحریک عصب و مغز را دچار تحریک کند می تواند باعث وزوز گوش شود.
*آیا وزوز گوش خطرناک است؟
خیر. وزوز گوش عارضه بیماری می باشد و بنابراین سبب آسیب یا مشکل در مغز یا عصب نمی شود. اما در مواردی که وزوز تنها در یک گوش و همراه با سرگیجه های شدید و کم شنوایی در فرکانس های بالا مشاهده شد نیاز به بررسی و مراجعه به پزشک گوش حلق بینی یا مغزواعصاب ضروری می باشد زیرا در این موارد احتمال وجود تومور عصب شنوایی وجود دارد.
*وزوز همراه با سرگیجه نشانه چیست؟
در بعضی موارد سبب سکته گوش مشاهده شده است که بیمار بعد از افت شنوایی دچار وزوز، سرگیجه و حالت تهوع شدید می شود. همچنین مشاهده شده است که گاهی در اثر وزوز شدید سرگیجه ایجاد می شود. برای این منظور انجام تست های شنوایی و تعادلی برای بررسی کامل سیستم محیطی و مرکزی بخش تعادلی لازم می باشد.
*بهترین درمان برای وزوز گوش چیست؟
متاسفانه در اکثر موارد بیان شده است که درمان قطعی برای وزوز گوش وجود ندارد به این معنی که یک روش قادر به رفع وزوز گوش نمی باشد. اما این به معنی عدم رفع و درمان وزوز گوش نیست. طبق بررسی بیماران با وزوز گوش با انجام صدادرمانی و تحریک الکتریکی به طور همزمان بسیاری از بیماران به نتیجه دلخواه می رسند. حتی در مواردی استفاده از صدادرمانی نتیجه مثبتی برای بیمار ندارد(وزوز بهتر نمی شود) و برعکس روش الکتریکی برای رفع وزوز گوش بسیار کمک کننده است و شاهد کاهش شدت وزوز گوش در طول جلسات می باشیم. بنابراین می توان گفت باید از روش های مختلف برای تمامی بیماران استفاده کرد و تنها یک روش برای همه افراد کافی نمی باشد.
*آیا وزوز گوش به خودی خود درمان می شود؟
رفع یا کاهش شدت وزوز گوش به صورت خودبه خودی بستگی به علت بروز آن دارد. به طور مثال استرس و کم خوابی یا مصرف آسپیرین باعث وزوز گوش شده است و با قطع یا رفع استرس و کم خوابی شاهد رفع وزوز گوش می باشیم. اما در مواردی که وزوز بیشتر از 2 هفته به طول بیانجامد احتمال رفع آن به صورت خودبه خودی کمتر می شود و احتمال دارد به مرور زمان شدت وزوز افزایش یابد.
*علت وزوز ضربان دار چیست؟ آیا وزوز ضربان دار درمان می شود؟
وزوز ضربان دار یا نبض مانند به علت مشکلات عروقی می باشد و اختلال در عوق خونی یا غلظت خون می تواند سبب ایجاد آن شود. با انجام حجامت و مصرف قرص های رقیق کننده خون تحت نظر متخصص و حتی استفاده از صدادرمانی برای رفع وزوز ضربانی مفید می باشد.
.
.
.
ارزیابی شنوایی کودکان و بزرگسالان، تجویز انواع سمعک های صددرصد نامریی، پشت گوشی ریک و پشت گوشی قوی و درمان وزوز گوش با روش های نوین و... در کلینیک شنوایی فراشنوا ارائه می شود. درمان وزوز گوش شامل صدادرمانی، ماسکر با استفاده از سمعک های مخصوص وزوز گوش، تحریک الکتریکی، مشاوره ویتامین و رژیم غذایی می باشد. همچنین در این مرکز تعمیر انواع مدل های سمعک از برندهای مختلف شامل تعویض پوسته، تعویض رسیور، تعویض میکروفون، تعویض درب باتری و ... انجام می شود.
برای ارتباط و کسب اطلاعات بیشتر با متخصصین سمعک فراشنوا تماس حاصل فرمایید:
02188949368
02188958823
09105241071
برای مشاهده نتایج تجویز انواع سمعک و درمان های وزوز گوش به پیج فراشنوا در اینستاگرام مراجعه فرمایید:
Samak_Farashenava@
کانال علمی تلگرام مرکز فراشنوا:
https://t.me/farashenava
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.