داروی ایجادکننده وزوز گوش

خانه » داروی ایجادکننده وزوز گوش

معرفی داروی ایجادکننده وزوز گوش

هدف ما در این مقاله معرفی داروی ایجادکننده وزوز گوش به طور خلاصه می باشد.

وزوز گوش عبارت است از درک صدا یا صدای زنگ در گوش .وزوز گوش در حدود 15 تا 20 درصد افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. وزوز گوش به خودی خود یک بیماری نیست. وزوز علامت یک بیماری زمینه ای است، مانند کاهش شنوایی مربوط به سن، آسیب گوش یا اختلال در سیستم گردش خون.

وزوز اگرچه آزار دهنده است، اما معمولاً نشانه یک امر جدی نیست. اگرچه با افزایش سن می تواند بدتر شود، اما برای بسیاری از افراد، وزوز گوش می تواند با درمان بهبود یابد.

انواع وزوز گوش

وزوز گوش ذهنی(Subjective):

وزوزی است که فقط شما می توانید بشنوید. این شایع ترین نوع وزوز گوش است. این وزوز می تواند به دلیل وجود مشکل در گوش خارجی، میانی یا داخلی شما ایجاد شود. همچنین می تواند به دلیل مشکلات اعصاب شنوایی یا بخشی از مغز شما باشد که سیگنال های عصبی را به عنوان صدا تفسیر می کند.

وزوز گوش عینی(Objective):

وزوزی است که پزشک هنگام معاینه می تواند بشنود. این نوع نادر وزوز گوش ممکن است به دلیل مشکل عروق خونی، وضعیت استخوان های گوش میانی یا انقباضات عضلانی ایجاد شود.

داروهایی که به عنوان داروی ایجادکننده وزوز گوش یا کاهش شنوایی شناخته می شوند “داروهای اتوتوکسیک” محسوب می شوند. قطع این داروها می تواند از وزوز گوش و پیشرفت کاهش شنوایی جلوگیری کند، اگرچه ممکن است صدای زنگ همیشه برطرف نشود. قبل از قطع مصرف هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
برای اکثر داروهای متداول، تعداد افرادی که هنگام مصرف دارو وزوز گوش را گزارش می کنند بسیار ناچیز است، معمولاً کمتر از 1 از 1000 نفر است. وزوز گوش در اکثر موارد در مقایسه با تعداد کل واکنشهای جانبی، یک عارضه جانبی نسبتاً کم گزارش شده است.
در اینجا برخی از داروهای تجویز شده شناخته شده که باعث ایجاد وزوز گوش می شوند و برخی گزینه ها و داروهای جایگزین را بررسی کرده ایم.

آسپرین و وزوز گوش

مشخص شده است که آسپرین و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) مانند ناپروکسن (Aleve) و ایبوپروفن در دوزهای بالا و / یا برای مدت زمان طولانی باعث زنگ زدن در گوش و کاهش شنوایی می شود. به نظر می رسد که با قطع مصرف این داروها این اثر برگشت پذیر است. اگر روزانه با دوز کم از داروی NSAID یا آسپرین استفاده می کنید، بعید به نظر می رسد که وزوز گوش را به عنوان یک واکنش جانبی تجربه کنید.

بنزودیازپاین ها و وزوز گوش

آلپرازولام (زاناکس) ، دیازپام (والیوم) و لورازپام (آتیوان) بنزودیازپین هایی هستند که برای درمان کوتاه مدت اضطراب مفید هستند. این دارو ها به جای ایجاد وزوز در حالی که آنها را مصرف می کنید، باعث زنگ زدن در گوش به عنوان یکی از عوارض گزارش شده در ترک بنزودیازپاین، می شوند. مخصوصا در افرادی که مدت زمان طولانی تری آنها را مصرف می کنند.

در تلاش برای به حداقل رساندن یا کاهش علائم ترک بنزودیازپاین، که ممکن است شامل وزوز گوش باشد، متخصصان توصیه می کنند با نظر پزشک به تدریج دوز دارو را طی 3 تا 6 ماه کاهش دهید.

داروهای ضد افسردگی و وزوز گوش

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند (آمی تریپتیلین) (Elavil) و نورتریپتیلین (Pamelor) برای افسردگی، اضطراب، درد مزمن و پیشگیری از سردرد میگرنی تجویز می شوند. همچنین گزارش شده است که این داروها باعث ایجاد صدای زنگ در گوش می شوند.

TCAs ، و همچنین نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی،SSRI ها (سرترالین، اسکیتالوپرام و غیره)، به عنوان یک درمان بالقوه وزوز گوش مورد مطالعه قرار گرفته اند. اما مطالعات محدود بوده و سود قابل توجهی نشان نداده است. همچنین گزارش هایی وجود دارد که SSRI ها همچنین می توانند به طور بالقوه باعث وزوز گوش شوند.

اگر داروهای ضد افسردگی مصرف می کنید و وزوز گوش دارید، با پزشک خود در میان بگذارید که از گزینه های جایگزین این داروها استفاده کنید و مهم این است که خود به خود دارو را قطع نکنید.

آنتی بیوتیک ها و وزوز گوش

جنتامایسین (جنتافایر) و توبرامایسین (توبرکس) آنتی بیوتیک هایی هستند که برای درمان عفونت های شدید باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرند و همراه با کاهش شنوایی، علت شناخته شده وزوز گوش و سرگیجه هستند. خوشبختانه، استفاده گسترده از این دو آنتی بیوتیک به دلیل در دسترس بودن عوامل جایگزین که کمتر سمی هستند و اثربخشی قابل قبولی دارند، محدود است. توجه داشته باشید که قطره های چشمی جنتامایسین یا توبرامایسین و همچنین کرم یا پماد موضعی جنتامایسین که برای عفونتهای پوستی استفاده می شود خطر وزوز گوش را به همراه ندارد.

آزیترومایسین و کلاریترومایسین (Biaxin) نیز آنتی بیوتیک هایی هستند که برای عفونت های باکتریایی مانند ذات الریه، سینوزیت و برونشیت تجویز می شوند. گزارش شده است که علاوه بر داروی قدیمی اریترومایسین، این نوع داروها (معروف به آنتی بیوتیک ماکرولید) باعث کاهش شنوایی می شوند. با این حال، اگر یکی از این آنتی بیوتیک ها برای استفاده کوتاه مدت برای شما تجویز شده باشد، به نظر می رسد خطر وزوز گوش بسیار ناچیز است.

سرانجام، گزارش شده است که آنتی بیوتیک های فلوئوروکینولون سیپروفلوکساسین (Cipro) و موکسی فلوکساسین (Avelox) باعث ایجاد وزوز در مطالعات موردی می شوند. سیپروفلوکساسین برای عفونت های باکتریایی مانند عفونت های دستگاه ادراری، سینوزیت حاد و ذات الریه تجویز می شود. موکسی فلوکساسین برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده می شود.

تعدادی از داروها ممکن است وزوز گوش را ایجاد یا بدتر کنند. به طور کلی، هرچه دوز این داروها بیشتر باشد، وزوز گوش بدتر می شود. با قطع مصرف این داروها اغلب صدای ناخواسته از بین می رود. داروهایی که باعث ایجاد یا بدتر شدن وزوز گوش می شوند عبارتند از:

آنتی بیوتیک ها، از جمله پلی میکسینB ، اریترومایسین، وانکومایسین و نئومایسین
داروهای سرطان، از جمله متوترکسات (Trexall) و سیس پلاتین
قرص های بر پایه ی آب (دیورتیک ها) مانند بومتانید (Bumex) ، اسید اتاکرینیک (Edecrin) یا فوروزماید (Lasix)
داروهای کینین که برای مالاریا یا سایر شرایط سلامتی استفاده می شود.
داروهای ضد افسردگی خاص، که ممکن است وزوز گوش را بدتر کند.
آسپرین در دوزهای زیاد غیر معمول (معمولاً 12 یا بیشتر در روز)

علاوه بر این، برخی از مکمل های گیاهی مانند نیکوتین و کافئین می توانند باعث وزوز گوش شوند.

توجه داشته باشید هنگامی که شما دچار وزوز گوش شدید. در هنگام مراجعه به پزشک حتما تمامی داروهای مصرفی خود را به پزشک نشان دهید تا بهترین تصمیم برای شما گرفته شود.